O czym nie wolno zapominać?

Najważniejsze dla wzmacniania odporności dzieci są witaminy A,C,E, a także selen i cynk.

A w codziennym dziecięcym menu nie może zabraknąć dużej ilości warzyw (przede wszystkim brokułów, pomidorów, marchewki, dyni), produktów zbożowych (zwłaszcza kasz) oraz mlecznych, jaj, owoców, chudego mięsa oraz ryb.

To oficjalnie o koniecznych dla organizmu witaminach. A o czym nie wolno też zapominać? Oczywiście o aktywności fizycznej zarówno w szkole, jak i poza nią.

Aktywność fizyczna jest jednym z najważniejszych elementów zdrowego stylu życia. Wyniki badań pokazują jednak, że większość uczniów nie osiąga jej zalecanego poziomu, a to duży błąd. Brak ćwiczeń może skutkować m.in.  wadami postawy, otyłością, cukrzycą, a także nadciśnieniem tętniczym, dlatego należy zachęcać dzieci do sportu.

Jaki jest wpływ aktywności fizycznej na rozwój dzieci i młodzieży?

Aktywność fizyczna jest niezwykle istotna dla prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży i utrzymania ich organizmów w dobrym stanie. Wspomaga zarówno rozwój somatyczny, psychoemocjonalny, jak i społeczny. Praca mięśni ucznia podczas ćwiczeń powoduje zwiększenie ich siły i sprężystości. Dodatkowo treningi pomagają budować i wzmacniać kości dzieci wpływając na ich mineralizację, a także stabilizują stawy i poprawiają koordynację ruchową. Młodzież, która regularnie trenuje, wykazuje zwiększoną pojemność życiową płuc i serca. Ma również niższe ciśnienie tętnicze krwi.

Aktywność fizyczna uczy dzieci również radzić sobie ze stresem i zmęczeniem, a także korzystnie wpływa na szybkość przyswajania informacji i zmniejsza poziom lęku. Ćwiczenia poprawiają też pamięć i zdolności poznawcze. Aktywność fizyczna ma niebagatelny wpływ również na kontakty społeczne. Przede wszystkim kształtuje relacje z rówieśnikami, uczy idei fair play, ale i wygrywania oraz przegrywania.

Dodatkowo sprzyja tworzeniu pozytywnych zachowań, uczy współpracy i samokontroli, pomaga też zredukować ryzyko rozwoju chorób cywilizacyjnych u dzieci, a także poprawia ich odporność.

Aktywność fizyczna a wiek dziecka

Aktywność fizyczną należy wprowadzać do planu dnia już od okresu wczesnego dzieciństwa. W przypadku dzieci w wieku od 6 do 12 roku życia warto zaproponować im jazdę na rowerze, łyżwach czy pływanie. W tym wieku, kiedy maluch rozpoczyna edukację, a co za tym idzie, pewien czas spędza w pozycji siedzącej, szczególnie ważne jest wprowadzenie do jego planu dnia aktywności ruchowej. Z tego powodu powinien uczęszczać na lekcje wychowania fizycznego w szkole, zaś poza nią można wykupić mu zorganizowane zajęcia takie jak taniec, gimnastyka sportowa czy piłka nożna.

U młodzieży w okresie dojrzewania płciowego między 12 a 18 rokiem życia często pojawia się niechęć do ruchu, zwłaszcza u dziewcząt. Warto wówczas znaleźć sposób, który zmotywuje ucznia do ćwiczeń. Rodzice mogą na przykład zaopatrzyć go w smartwatch do biegania, który będzie pokazywał mu ilość spalonych kalorii, przebyty dystans czy tętno. Taki gadżet technologiczny może zmobilizować młodzież do regularnych treningów. Dodatkowo warto umożliwić dzieciom uczęszczanie na takie zajęcia, które sprawiają im radość. Może to być pływanie, jazda na rowerze, taniec czy zajęcia fitness.

Zalecane poziomy aktywności fizycznej u dzieci

Według WHO dzieci i młodzież w wieku od 5 do 17 lat powinny podejmować aktywność fizyczną o charakterze tlenowym i umiarkowanej intensywności. Jej zalecana długość wynosi 60 minut dziennie. Wówczas zaspokaja podstawowe potrzeby rozwojowe i zdrowotne w tym wieku. Nie oznacza to jednak, że codziennie uczniowie muszą wykonywać ćwiczenia przez 60 minut bez przerwy. Czas ten można sumować. Dodatkowo WHO zaleca podejmowanie intensywnej aktywności, która wzmacnia kości i mięśnie przynajmniej 3 razy w tygodniu.

W wieku szkolnym dzieci uczą się wielu aktywności takich jak pływanie czy jazda na rowerze, które w późniejszych etapach rozwoju są znacznie trudniej przyswajalne. Regularna aktywność młodzieży obejmująca szybkie spacery, jazdę na rowerze czy wizyty na basenie musi iść w parze z zajęciami wychowania fizycznego w szkole. Z tego powodu rodzice i nauczyciele powinni współpracować, stwarzając młodym ludziom dogodne warunki do prawidłowego rozwoju, zachęcając ich do treningów, ale nie wywołując na nich presji.

Agata Tabor – pielęgniarka szkolna

Źródło: www.portaloswiatowy.pl