Rozwijająca się coraz bardziej z każdym rokiem sadowieńska szkoła, nie mogła w pełni pracować normalnie ze względu na ciągle wzrastającą ciasnotę lokalową.
W sierpniu 1944 r. przetoczył się przez Sadowne i jego okolice front wojenny, który zostawił wiele ofiar w ludziach, strat w inwentarzu żywym i martwym oraz spalonych budynkach.
1 września 1939 roku uczniowie wszystkich szkół naszego regionu tak, jak i całej Polski, nie poszli do szkoły.
Przemiany nastąpią po przybyciu do Sadownego kierownika Rytla, który, jak nikt dotąd, przejmie się losami szkoły i poprowadzi ją ku wspaniałemu rozwojowi nie notowanemu w dotychczasowych dziejach szkolnictwa naszego regionu.
Zasadniczym przełomem w dziejach szkolnictwa naszego regionu były lata 1917 i 1918.
W roku 1888 uczyło się w Sadownem 19 chłopców i 3 dziewczynki, w Grabinach – 25 chłopców i 6 dziewcząt, a w Morzyczynie – 31 chłopców i 19 dziewcząt.
Według dokumentów parafialnych, wiadomości o pierwszej szkole w Sadownem sięgają II połowy w. XVI.